Ik ben opgegroeid in een ondernemersgezin waarin we het financieel goed hadden. Dat wil zeggen: tot het moment dat mijn vader zijn twee grootste klanten kwijtraakte ...
Dat leidde al snel tot groeiende geldzorgen, de luxe auto moest de deur uit. Eigenlijk alles wat voorheen vanzelfsprekend was werd een vraagteken. Uiteindelijk moesten we zelfs ons huis verkopen.
Dat er iets aan de hand was, kon dus niemand ontgaan. Toch praatten we er met niemand over, mijn ouders niet en ik evenmin. Mijn vader werd somber, prikkelbaar en ten slotte ook ziek. Er kwamen steeds minder mensen over de vloer en meer deurwaarders op de stoep. Als zeventienjarige had ik inmiddels een bijbaantje en vond het mijn plicht om financieel bij te dragen. Ook later werd ik regelmatig betrokken bij de oplossingen van mijn ouders om kosten te besparen. Pas toen het echt niet meer ging hebben ze bij de gemeente aangeklopt voor schuldhulpverlening.
Echt hevig eronder geleden heb ik niet, maar het bezorgde me wel een diepgeworteld voornemen: dat gaat míj niet overkomen. Toen mijn man door omstandigheden zijn baan verloor en we steeds krapper kwamen te zitten, heb ik al na twee maanden mijn leidinggevende aangesproken. Zij reageerde gelukkig heel adequaat: totdat mijn man weer een nieuwe baan had, kon ik full time werken.
Dat alles heeft mij drie belangrijke lessen geleerd waar ik veel aan heb bij mijn werk voor Moedige Dialoog en Geldzorgen de Baas. Ten eerste: geldstress is inderdaad heel ontwrichtend, zeker als je – zoals mijn ouders – jaren blijft doormodderen en het ene gat met de volgende lening probeert te repareren. Twee: een begripvolle leidinggevende kan wonderen doen. En drie: het is ontzettend belangrijk dat het op je werk vanzelfsprekender wordt om financiële gezondheid te bespreken, ook met collega’s. Die schaamte, dat enorme taboe moet ervan af.
Die lessen vormen eigenlijk ook de kern van Geldzorgen de Baas. En die lessen kunnen werkgevers en werknemers sámen leren, op basis van gelijkwaardigheid. Natuurlijk komen hun belangen niet volledig overeen, maar hoe eerder werknemers van hun geldzorgen worden verlost, hoe beter het is. Voor beide partijen.
Geldzorgen De Baas is een uniek, gevalideerd en duurzaam programma. We helpen werkgevers om een klimaat te creëren waarin werknemers zich senang voelen om hun geldzorgen aan te kaarten. De aanpak rust op drie pijlers: bewustwording, vertrouwen en ondersteuning. Bewustwording door een scan uit te laten voeren waaruit blijkt of werknemers geldstress ervaren, hoe dat hun arbeidsproductiviteit beïnvloedt en of het bedrijfsklimaat veilig genoeg is om het daarover te hebben. Die veiligheid is vooral een kwestie van vertrouwen. Dat klinkt simpel, maar hoe geef je daar als organisatie duurzaam betekenis aan? Het programma geeft daar handvatten voor. Aanvullend bieden we samen met een ervaringsdeskundige trainingen aan voor leidinggevenden. Weten ze voldoende over wat stress doet met het menselijke brein? Hoe signaleer je geldzorgen bij medewerkers? Welk gedrag is kenmerkend? En hoe reageer je daar adequaat op?
Nog steeds spreek ik werkgevers die in eerste instantie de boot afhouden. “Medewerkers met schulden? Dat speelt bij ons niet. We betalen onze mensen goed en ze zijn financieel prima onderlegd.” Maar dat is echt geen garantie, want een scheiding, een ziekte, of een onvoorzien ontslag kan immers iedereen overkomen. Dus werkgevers: investeer in de financiële gezondheid van je werknemers. Alleen door het bespreekbaar te maken blijft iedereen in het bedrijf zijn geldzorgen de baas.
Handige links
- Alles over het programma Geldzorgen De Baas
