‘Naar wie zou je toegaan als je geldzorgen krijgt?’ Op die vraag antwoordt vrijwel niemand: naar mijn werkgever. Daardoor blijft een groot deel van de werknemers met dreigende of zelfs stijgende schulden veel te lang buiten beeld. Zodoende kunnen die werkgevers het idee blijven koesteren dat het bij hen allemaal niet zo’n vaart loopt. Bedrijven rollen dus ook niet meteen de rode loper uit als ik aankondig dat ik graag met ze wil praten over Financieel Gezonder Leven. Ze moeten toch eerst zien en erkennen dat er een probleem ís, en dat ze wel degelijk mensen in dienst hebben met financiële stress. En vooral dat ze een belangrijke rol hebben in het oplossen en voorkómen daarvan.
In die zin voel ik me vaak een missionaris, met een blijde boodschap die je eerst even moet uitpakken. Overigens wordt dat werk momenteel wel iets gemakkelijker. Door onder meer de hoge inflatie, energierekeningen en huizenprijzen groeit het besef dat niet alleen de lage inkomens in de problemen raken, maar ook steeds meer middeninkomens. Dat leidt tot meer ziekteverzuim, meer vragen om voorschotten en meer loonbeslagen. En dát merken werkgevers natuurlijk wél. Daardoor ontstaat meer draagvlak om het over geldzorgen te hebben.
En dan komt Moedige Dialoog in beeld.
De kern van die aanpak werd me al duidelijk bij mijn kennismaking met Moedige Dialoog, bij de start van Moedige Dialoog Epe. Wat me opviel was dat die bijeenkomst geen open einde had. Er werd meteen commitment gevraagd: kom je de volgende keer weer? En al op de tweede bijeenkomst zetten we allemaal onze handtekening op een vel papier, waarmee zwart op wit stond dat we mee wilden doen aan Moedige Dialoog Epe. Die “we” waren lokale vertegenwoordigers uit het bedrijfsleven, welzijn en onderwijs. Ik zat er namens de Rabobank. Het mooie was dat we elkaar nog maar net kenden, maar dus in ieder geval één belangrijk doel deelden: armoede aanpakken. En vanuit dat commitment hebben we samen besloten: we laten het niet bij praten, we gaan hier iets aan doen. We weten nog niet wat en hoe, maar we gaan aan de slag.
Nu, zeven jaar later, ben ik nog steeds betrokken bij Moedige Dialoog Epe, maar het grootste deel van mijn tijd werk ik voor de landelijke Rabobank aan het programma Financieel Gezonder Leven (FGL). De Rabobank heeft veertien Rabobankkringen. Iedere kring heeft een eigen directeur die verantwoordelijk is voor het thema FGL. Ik toer het land door om overal het thema FGL te helpen uitrollen en per kring de afspraken in te vullen die we als landelijke Rabobank hebben gemaakt met Moedige Dialoog. Met Geldzorgen De Baas bieden we leden en klanten van de Rabobank een instrument waarmee medewerkers met geldstress hun financiële positie duurzaam kunnen verbeteren.
Dat duurzame karakter is wel de kern. Rond armoede zijn er anno 2022 talloze mooie initiatieven die vaak veel exposure krijgen, maar waarvan de opbrengst uiteindelijk toch vrij laag is. Want ook hier geldt: duurzaam duurt het langst. Armoede structureel aanpakken kost veel tijd, een lange adem én kennis van zaken.
Wat dat laatste betreft heb ik nog iedere dag veel aan een ontmoeting met een ervaringsdeskundige, jaren geleden. Zij zei: ‘Henk, jij denkt nog steeds dat jij me met je financiële kennis weer op de rails kunt krijgen. Maar als je echt met mensen zoals ik in gesprek wilt raken, dan moet jij veranderen, niet wij. Je moet vanuit gelijkwaardigheid met ons spreken.’
Dat is echt een trigger geweest die er veel aan heeft bijgedragen dat ik betekenisvol werk kan doen. En hopelijk is er straks minstens één iemand die zegt: ‘Die Veldman heeft me toch maar mooi uit de shit geholpen.’
Handige links
- Het Rabobankprogramma Financieel Gezonder Leven
- Meer over Geldzorgen De Baas
